doble

dó·ble

pnr |[ Esp ]
1:
dalawa sa kaisahan, bílang, kabuuan, at iba pang katangian : DÓBOL, DUPLEX1, LAMBÁL
2:
nagkadalawa ; naulit : DÓBOL — pnd dob·le·hín, du·mób·le, mag·dób·le.

dó·ble·ká·ra

pnr |[ Esp doble cara ]
1:
kumakampi o pumapanig sa sinumang kaharap o magbibigay ng pakinabang : BALIGTÁRIN, BALIMBÍNG Cf TAKSÍL
2:
rebersíble : BALIGTÁRIN