bibig
bi·bíg
png
1:
Ana
bahagi ng mukha ng tao o hayop na pinapasukan ng pagkain ; guwang na naglalamán ng mga estrukturang kailangan sa pagnguya ; mga estrukturang ginagamit sa pagnguya at pagtikim, gaya ng ngipin, dila, oral cavity, at katulad ; bukasan ng guwang na pinagmumulan ng pagsasalita : ASBÚK,
BÂ-BÂ1,
BANGÁNGA,
BANGLÚS,
BIBÎ,
BÓKA,
BUNGÁ,
BUNGANGÀ1,
MÓDOL,
MOUTH,
NGÍWAT,
SANGÍ,
TÍMID
bi·bi·gán
pnr
:
madaldal, masag-wang magsalita.