lungay


lu·ngáy

pnr
:
layláy, nakalaylay.

lu·nga·yî

pnr
:
nakayuko o nakatungó, karaniwan kapag namimighati o nalulungkot.

lu·ngá·yi

png |[ ST ]
1:
paghihilig ng ulo sa unan, o sa ibang bahaging mas mababà, upang magpahinga
2:
paghuhugas ng ulo sa pamamagitan ng paglulubog nitó sa tubig, at ang mukha ay nása itaas
3:
paglungayngay nang ang mukha ay nása itaas.

lu·ngay·ngáy

pnr |[ Hil Seb Tag ]
:
nakabagsak ang ulo nang patalikod ; nakakiling ang katawan sa likuran dahil sa kawalan ng lakas.