ipan
i·páng
pnd |[ Bik ]
:
umupô sa magkabilâng dulo.
i·páng-
pnl
1:
unlapi mula sa mga pandiwang may pokus akusatibo, binago mula mang-, man-, mam-, at ang tuwirang layon ang nagiging simuno ng pandiwa, hal “Ipinamigay niya ang panalo sa lotto.” sa halip na “Namigay siya ng panalo sa lotto.”
2:
unlapi sa mga pandiwa na may pokus instrumental, binago mula sa pang-, pam-, pan-, at nagpapahayag ng paggamit ng bagay para sa aksiyong ipinahayag ng salitâng-ugat, hal “Alambre ang ipinangtali sa baboy.”
i·pang-yáng
png |[ Ifu ]
:
tíla kastilyong estruktura na ginagamit na kuta o bahayan.