sita
si·tá
pnd |ma·si·tá, si·ta·hín, su·mi·tá
:
máusisà o mátanóng hinggil sa isang gawain o tungkulin ; pahintuin upang mausisa.
Sí·ta
png |Lit |[ San ]
:
sa Ramayana, ang asawa ni Rama, at huwaran ng mabu-ting babae.
sí·tan
png |[ ST ]
1:
masasamâng es-píritu : DEMONYO1
2:
larong pambatà, inihahagis paitaas ng mga kalahok ang kalahati ng bao ng niyog at ang bumagsak nang nakatihaya ay tina-tawag na “sitan.”
si·tár
png |Mus |[ Ing ]
:
instrumentong de-kuwerdas ng mga Indian na may mahabàng leeg at naililipat na traste.
si·ta·rá
png |Mus |[ Esp citará ]
:
instru-mentong may kahong pampatunog, maraming kuwerdas, tinutugtog sa pamamagitan ng plektro at mga daliri.
si·tas·yón
png |[ Esp citacion ]
1:
papu-ring hayagan : CITATION
2:
katibayan ng pagpapahalaga o pagkilála : CITA-TION
3:
utos na humarap sa huku-man : CITATION
sí·taw
png |Bot |[ Bik Ilk Tag War ]