ipon


í·pon

png
1:
[Bik Seb ST] pagpipisan o pagtutumpok ng anumang bagay sa iisang pook ; pagsasáma-sáma ng mga bagay na hiwa-hiwalay
2:
pagtatago ng salapi — pnd i·pú·nin, mag-í·pon
3:
Zoo [Ilk] hípon.