kahig
ká·hig
png
1:
pagkayod sa rabáw ng isang bagay sa pamamagitan ng matulis na bagay — pnd i·ká·hig,
ka·hí·gin,
ku·má·hig
2:
pagkutkot ng manok sa lupa kung naghaha-nap ng pagkain o naghahandang makipagsabong — pnd ku·má·hig,
mag·ká·hig,
ma·ki·pag·ká·hig
3:
pagsasanay sa manok na pansabong sa pamamagitan ng paghaharap nitó sa isa pang manok na pansabong hábang hawak ang buntot.
ka·hig·tán
png |[ ka+higit+an ]
:
pagi-ging higit o pagkakaroon ng higit na kakayahan at pagkakataon : lábaw