magpa-
mag·pá-
pnl
:
pambuo ng pandiwa, nagpapakíta ng aksiyon, dahilan upang gawin ang sinasabi ng salitâng-ugat, hal magpagawâ, magpabili, magpapasok Cf NAGPÁ-
mag·pa·ká-
pnl
:
pambuo ng pandiwa, palayón ang gamit ng tagaganap at nagsasaad ng pagpipilit upang maganap o matupad ang sinasabi ng salitâng-ugat, hal magpakabuti, magpakagaling, magpakabait Cf NAGPAKÁ-
Mag·pa·lay·láy
png |Mit |[ ST ]
:
isang sinaunang bathala.
mag·pa·rá·os
pnd |[ mag+pa+daos ]
1:
magpalipas ng oras
2:
mag-aliw, lalo na sa píling ng puta.
mag·pa·tí-
pnl
1:
pambuo ng pandiwa, palayon ang epekto na nagpapakita ng aksiyong ginawâ sa sarili na karaniwang marahas, hal magpatiwakal, magpatihulog, magpatirapâ
2:
hindi kasáma sa semantikong hanay ng magpati-1 nagsasaad ng higit na magaang na pagganap na palayón, hal magpatibuhat Cf NAGPATÍ-
mag·pa·u·man·hín
pnd |[ mag+pau-manhin ]
:
tanggapin ang paghingi ng paumanhin ; magpatawad.